"Ο λιθοβολισμός της Σοράγια Μ".: Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία που έγινε βιβλίο και ταινία

"Ο λιθοβολισμός της Σοράγια Μ".: Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία που έγινε βιβλίο και ταινία

18+ σκληρό βίντεο.
Αφιερωμένο σε αυτούς που υποστηρίζουν το ισλάμ το οποίο καταρρίπτει τα ανθρώπινα δικαιώματα και των γυναικών που ζούνε μέσα στην βαρβαρότητα εφαρμόζοντας πιστά τον νόμο της Σαρία. 

Είναι απο την ταινία ο Λιθοβολισμός της Σοραγιά που είναι αληθινή ιστορία. Αυτά μας φέρνουν στην Ελλάδα σιγα σιγά αφού χτίζουν τζαμί στον Βοτανικό. Ο φανατισμός των θρησκειών κάνει κακό. Καλύτερα να μην υπάρχουν.

Οι αλληλέγγυες κάποτε έκαναν διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των γυναικών και τώρα κάνουν διαμαρτυρία για τα δικαιώματα του ισλάμ αυτών που φοράνε μαντίλα. Ο μουσουλμανισμός δεν δίνει ισότητα αλλά όταν σε πληρώνουν δεν σκέφτεσαι το σωστό και το λάθος. Έτσι ήταν και ο χριστιανισμός στον μεσαίωνα.

H ισλαμική Σαρία εξακολουθεί να επιβάλει ακόμη και στις σημερινές κοινωνίες του 21ου αιώνα τον λιθοβολισμό των γυναικών που πιάνονται να έχουν φλέρτ και σεξουαλικές σχέσεις εκτος γάμου.

Ο κώδικας του Χαμπουραμπί τον 18ο αιώνα προ Χριστού προέβλεπε την τιμωρία με θάνατο για τους μοιχούς, κυρίως για τις γυναίκες.

Στην αρχάια Ρώμη διατήρησαν τις σκληρές αυτές τιμωρίες με θανατικές καταδίκες που στην συντριπτική τους πλειοψηφεία αφορούσαν τις γυναίκες και εξαιρούσαν τους άντρες.

Στο σημερινό Ιράν,στο Αφγανιστάν και σε κάποιες ισλαμικές χώρες της Αφρικής, οι ερωτικές σχέσεις ανύπαντρων κοριτσιών εκτός γάμου αλλά και παντρεμμένων γυναικών που πιάνονται για μοιχεία, καταλήγουν στο να θάβονται ζωντανές μέχρι τον λαιμό μέσα στο χώμα και να πετροβολούνται απο το αγριεμένο πλήθος μέχρι να πεθάνουν.

Στην τηλεόραση γίναμε όλοι μάρτυρες του θανάτου δια λιθοβολισμού, ενός «παράνομου ζευγαριού» στο κατεχόμενο από εμάς τους Δυτικούς Αφγανιστάν - σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο. Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, και σε αυτές τις κοινότοπες για τους Ιρανούς, αλλ’ αδιανόητες για μας, σκηνές φρίκης, τολμώ ν’ αντιπαραθέσω τη διήγηση της ίδιας σκηνής από ένα βιβλίο ντοκουμέντο που διάβασα το 1993 με τίτλο «ο Λιθοβολισμός της Σοράγια Μανουτσέρι». Μια γυναίκα γεννημένη το 1951 κρίθηκε ένοχη μοιχείας με ψευδομαρτυρία (πράγμα απλούστατο αφού στον ισλαμικό νόμο η γυναίκα πρέπει ν’ αποδείξει την αθωότητά της, ενώ για τον άνδρα πρέπει ν’ αποδειχθεί η ενοχή του) για να μην αναγκασθεί ν’ αποδώσει ο σύζυγος -που ήδη συζούσε με άλλη- την προίκα. Όπως είδαμε και στο βίντεο , το θύμα θάβεται στη γη κι οι πρώτοι που λιθοβολούν στ’ όνομα του πολυεύσπλαχνου Αλλάχ είναι τα παιδιά, οι γονείς κι οι στενοί συγγενείς. Ας σημειωθεί ακόμη ότι οι λιθοβολημένοι δεν ενταφιάζονται αλλ’ αφήνονται βορά στ’ αγρίμια

«Στο κέντρο του κύκλου η Σοράγια ξεψυχούσε αργά. Το κεφάλι της κι ο κορμός της δεν ήταν πια παρά ένας σωρός ματωμένες σάρκες. Το πλήθος λύσσαγε πάνω στο θύμα αλαλάζοντας. Ο κύκλος είχε κλείσει γύρω της. το τριχωτό μέρος του κρανίου δεν ήταν παρά μια φριχτή πληγή, το σαγόνι είχε σπάσει και κρεμότανε η μύτη μια ανοιχτή τρύπα. Το κεφάλι έγερνε άγαρμπα σα μάσκα καρνάβαλου πάνω σε ότι της έμενε από το δεξί ώμο. Στην πρώτη γραμμή ο Χασάν (ο ιερέας ψευδομάρτυρας) με τα ρούχα πιτσιλισμένα μ’ αίμα σήκωσε τα μπράτσα κι επέβαλε σιωπή. «Αγαπητοί μου φίλοι, είπε. Νομίζω ότι ο Θεός έκανε το έργο Του. Νομίζω ότι έγινε το θέλημά Του.»..Νιώθω ντροπή γιατί τόσα χρόνια μετά είδαμε το ίδιο θέαμα στο Αφγανιστάν που κατακτήθηκε από τους αμερικανούς με σημαία την κατάργηση της μπούρκα, σήμερα που οι πολιτικοί μιλούν για δήθεν αλλαγές στο θεοκρατικό κράτος.
Νιώθω ντροπή γιατί στην Αλγερία, την Τυνησία, την Αίγυπτο οι εκατόμβες πολλαπλασιάζονται κι όλοι στρουθοκαμηλίζουν. Κανείς δεν ενοχλεί μια πετρελαιοφόρο χώρα εφ’ όσον δεν εμποδίζει την ελεύθερη ροή του μαύρου χρυσού. Αν το πετρέλαιο μυρίζει αίμα κανείς δεν έχει τόσο ευαίσθητη όσφρηση.
Νιώθω ντροπή γιατί ο κόσμος βράζει και μεις βουλιάζουμε στη ραθυμία της αδράνειας.
Νιώθω ντροπή γιατί η πολυδιαφημισμένη τεχνολογική πρόοδος δε βελτίωσε την ανθρώπινη βαρβαρότητα και όλες οι κτηνωδίες γίνονται στ’ όνομα του θεού . Και όχι μόνο στο Αφγανιστάν.

 




το είδαμε εδώ