Κι ο Θησέας τζαμπατζής;

Κι ο Θησέας τζαμπατζής;

Posted: 19/02/2011 

5

Προοίμιο

Η αλληγορία που ακολουθεί σφηνώθηκε επίμονα στο μυαλό του γράφοντος κατά το τελευταίο του ταξίδι από την Τρίπολη στην Αθήνα, και η συγγραφή και δημοσιοποίησή της του έγινε επιτακτική ανάγκη – και έμμονη ιδέα -, ως και αιτία δημιουργίας αυτού του blog, καθώς παρακολουθούσε τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τη συνέντευξη των εργολάβων, την κατάθεση και την ψήφιση της γνωστής πλέον τροπολογίας και τις διάφορες θλιβερές και εξοργιστικές δηλώσεις του Υπουργού και άλλων ποικιλόχρωμων πτηνών. Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απλώς σοκαριστική.

Εισαγωγή

Τελικά, ενίοτε η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ως φάρσα, όπως έλεγε ο φιλόσοφος ή ως τραγωδία στην περίπτωσή μας. Ας είναι καλά μερικοί καλοθελητές και προπαντός «πατριώτες» (μην ξεχνιόμαστε) αξιωματούχοι (πρώην και νυν), οι οποίοι μετά από τόσες χιλιετίες κατάφεραν να αναιρέσουν τους άθλους του Θησέα και να μας γυρίσουν πίσω σε σκοτεινές εποχές. Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι άθλοι του Θησέα και τι σχέση μπορεί να έχουν με τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα;

Όπως ίσως έχετε ακούσει, ο νεαρός Θησέας αποφάσισε να πάει στην Αθήνα από την Τροιζήνα όπου κατοικούσε για να συναντήσει τον πατέρα του τον βασιλιά Αιγέα. Αν και η μητέρα του επέμενε να πάρει το πλοίο, αυτός προτίμησε να πάει οδικώς και να αντιμετωπίσει τους τρομερούς ληστές που λυμαίνονταν τη διαδρομή ως την Αθήνα.

Συνολικά, τη διαδρομή λυμαίνονταν πέντε (!) ληστές, που σταματούσαν τους διαβάτες στην Επίδαυρο, τον Ισθμό της Κορίνθου, την Κακιά Σκάλα, την Ελευσίνα και τον Κηφισό. Σατανικό, ε; Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ας υπενθυμίσουμε εν συντομία την επίσημη ιστορία, και μετά ας εξετάσουμε μια εναλλακτική της αφήγηση.

Ο μύθος

Κοντά στην Επίδαυρο, είχε το λημέρι του ο ληστής Περιφήτης, γιος του Ηφαίστου, ο οποίος σκότωνε τα θύματά του  με ένα ορειχάλκινο ρόπαλο. Ύστερα από μονομαχία, ο Θησέας τον σκότωσε με το ίδιο του το ρόπαλο.

Στον Ισθμό της Κορίνθου ενέδρευε ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης, γιος του Ποσειδώνα. Αυτός έδενε τους διαβάτες στην κορυφή δυο λυγισμένων δένδρων, τα οποία άφηνε ελεύθερα, με αποτέλεσμα έναν φριχτό διαμελισμό. Ο Θησέας τον πλήρωσε με το ίδιο «νόμισμα». (Δεν είχε φαίνεται e-pass).

Σειρά είχε ο Σκίρωνας, γιος του Κορίνθου και εγγονός του Πέλοπα, γνωστός και ως μάστιγα των διαβατών που δρούσε στο στενό πέρασμα της Κακιάς Σκάλας. Υποχρέωνε τους περαστικούς να του πλένουν τα πόδια και, καθώς έσκυβαν, τους πετούσε με μια κλωτσιά στη θάλασσα, όπου τους κατασπάραζε μια τεράστια χελώνα. Ο Θησέας άρπαξε τον Σκίρωνα από τα πόδια και τον έστειλε να συναντήσει τα θύματά του. Στη συνέχεια σκότωσε και τη χελώνα και την έκανε ασπίδα.

Στην Ελευσίνα αντιμετώπισε τον Κερκύονα, γιο του Ποσειδώνα και άριστο πυγμάχο, ο οποίος προκαλούσε τους διαβάτες σε μάχη μέχρι θανάτου και τους συνέθλιβε με τα στιβαρά του μπράτσα. Ο Θησέας, σήκωσε τον Κερκύονα ψηλά και τον εκσφενδόνισε με δύναμη στο έδαφος.

Τελευταίος παραμόνευε ο Προκρούστης στις όχθες του Κηφισού, γιος του Ποσειδώνα κι αυτός. Υποδυόταν τον ξενοδόχο και είχε στήσει δυο κρεβάτια, ένα κοντό κι ένα μακρύ στο δρόμο που οδηγούσε στην Αθήνα όπου και προσκαλούσε τους ταλαιπωρημένους οδοιπόρους να ξεκουραστούν. Ο «φιλόξενος» Προκρούστης πρόσφερε το κοντό κρεβάτι στους ψηλούς και το ψηλό στους κοντούς και στη συνέχεια αποκαθιστούσε τις ισορροπίες τραβώντας τους κοντούς ή ακρωτηριάζοντας τους ψηλούς. Ο Προκρούστης γνώρισε τον θάνατο από τον Θησέα πάνω σε ένα από τα κρεβάτια του.

Έτσι, ο Θησέας μπήκε στην Αθήνα, γνώρισε τον πατέρα του, και, αφού γύρισε από την Κρήτη όπου σκότωσε τον Μινώταυρο, έγινε βασιλιάς και προχώρησε στη συνένωση των Δήμων της Αθήνας και σε αληθινές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Η αλληγορία

Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή του μύθου του Θησέα. Σας φαίνεται αληθοφανής; Εμένα πάντως όχι, γι’ αυτό ας επιχειρήσουμε μια εναλλακτική προσέγγιση του μύθου κάνοντας μερικούς παραλληλισμούς και υποθέσεις.

• Για την οικονομία της αφήγησης, και προς αποφυγήν τυχόν παρανοήσεων, οι λέξεις «λημέρι», «ενέδρα», κλπ., στην περίπτωσή μας αντιστοιχούν με τον όρο «σταθμός διοδίων ιδιωτικής εταιρείας» και μπορούν να χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Το ίδιο ισχύει και για τους όρους «ληστές», «κακοποιοί», «νταβατζήδες», «μάστιγα» κλπ., με τους όρους «διαχειριστές των οδών», «παραχωρησιούχοι», κλπ., καθώς και για τους όρους «συμμορία», «μαφία», «ληστοσυμμορίτες», κλπ., με τον όρο «κοινοπραξία» και μέλη αυτής. Εμπιστεύομαι την αντίληψή σας για τον εντοπισμό και την ερμηνεία των περαιτέρω αναλογιών που θα συναντήσουμε στο κείμενο.
• Οι ληστές στον μύθο παρουσιάζονται ως αιμοβόροι ψυχοπαθείς ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε παραπάνω από αυτό που λέει το όνομά τους, δηλαδή κοινοί ληστές, οι οποίοι εισέπρατταν ακριβά διόδια από τους διαβάτες. Βέβαια, ο μύθος δεν διευκρινίζει αν είχε ψηφισθεί κάποια ειδική τροπολογία που να υποχρέωνε τους κακοποιούς, συγγνώμη, ήθελα να πω τους διαχειριστές των οδών, να επιβάλλουν στους παραβάτες τις ποινές που περιγράφησαν παραπάνω, δηλαδή χτύπημα με ρόπαλο, διαμελισμό, γκρέμισμα, σύνθλιψη ή ακρωτηριασμό, ή αν τέλος πάντων οι ποινές προβλέπονταν στην αρχική σύμβαση παραχώρησης, η οποία όπως ακουγόταν ήταν σιβυλλική και διάτρητη και ούτε οι ικανότεροι μάντεις δεν είχαν καταφέρει να την ερμηνεύσουν με ακρίβεια. Μένει να διερευνηθεί λοιπόν αν οι διαχειριστές των οδών δρούσαν βάσει των δικών τους βάρβαρων ενστίκτων ή απλώς εφάρμοζαν τον νόμο.
• Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κανείς από τους παραχωρησιούχους των αρχαίων οδών δεν ήταν τυχαίος θνητός, όλοι τους ήταν από σπουδαία γενιά, γιοι θεών και ηρώων. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Μήπως σας θυμίζει αυτό κάτι σε σχέση με τους σημερινούς διαπλεκόμενους «νταβατζήδες» των εθνικών μας οδών; Και μην μου πείτε ότι το γεγονός ότι οι τρεις από τους πέντε παραχωρησιούχους ήταν γιοι του Ποσειδώνα, δεν παραπέμπει σε ανάθεση έργου σε κοινοπραξία και δη οικογενειακή επιχείρηση; Αν η ανάθεση έγινε απευθείας ή με διαγωνισμό λίγη σημασία έχει. Άλλωστε ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί έναν Θεό, όταν προσπαθεί να βολέψει τα βλαστάρια του; Αν αναρωτιέστε από πού προέρχεται η σημερινή φαυλότητα της οικογενειοκρατίας, ιδού. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά αν ο Θησέας δεν ήταν από βασιλική γενιά, κι αν δεν το ’λεγε κι η καρδούλα του βέβαια, ίσως μέχρι τις μέρες μας τα διόδια να εκμεταλλευόταν ακόμα η ΚΟΙΝ/ΞΙΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝ και ΥΙΟΙ και ο ίδιος να είχε μείνει στην ιστορία ως «Θησέας, ο τζαμπατζής».
• Τον Θησέα λοιπόν τον έσωσε η βασιλική του καταγωγή και η εξουσία και η φήμη που απέκτησε στη συνέχεια ώστε να επιβάλει τη δική του εκδοχή των πραγμάτων. Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ αν κατά την είσοδό του στην Αθήνα τον υποχρέωσαν να πληρώσει τα σχετικά πρόστιμα, κι αν τον οδήγησαν ενώπιον των δικαστών και των αρχόντων για να λογοδοτήσει για τις ασεβείς του πράξεις. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και απολαύστε μαζί μου αυτόν τον φανταστικό διάλογο ανάμεσα στον δημόσιο άρχοντα της πόλης, υπεύθυνο για τις υποδομές και τις μεταφορές και τον Θησέα. Αν ο ο δημόσιος άρχων σας φανεί να ΡΕΠΕΙ προς τον κυνισμό, η ιδέα σας θα ‘ναι.

ΑΡΧ.      Θησέα, γνωρίζεις φαντάζομαι ότι με τη αναρχική συμπεριφορά σου ζημιώνεις την πόλη, προκαλείς την οργή των θεών και δημιουργείς κοινωνική αναταραχή, προτρέποντας κι άλλους πολίτες στην ανυπακοή και την παρανομία.

ΘΗΣ.      Μα, αυτοί οι άνθρωποι, οι ληστές δηλαδή, λυμαίνονταν τις συγκοινωνίες, ζητούσαν υπέρογκα ποσά για να επιτρέψουν τη διέλευση και τελικά είχαν παραλύσει τις μετακινήσεις.

ΑΡΧ.      Υπερβάλεις Θησέα, τι είναι δυο μισθοί το χρόνο για να μπορείς να ταξιδεύεις άνετα και πολιτισμένα;  Όποιος δεν έχει να πληρώσει, ας κάτσει σπίτι του να κάνει οικονομία, που θέλει και βόλτες. Τώρα δηλαδή είναι καλύτερα που οι πλούσιοι περνάνε τζάμπα και επιδεικτικά με τα πολυτελή τους τέθριππα και δεν συνεισφέρουν για το κοινό καλό;

ΘΗΣ.      Αφήστε τα αυτά. Δεν ξέρω αν σας είναι τόσο δύσκολο να το κατανοήσετε, αν παριστάνετε τον μ____κα ή αν είστε τελικά, αλλά το πρόβλημα που συζητάμε δεν είναι οι πλούσιοι. Το πρόβλημα το έχουν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες που δεν μπορούν να μετακινηθούν. Από τους πλούσιους πρέπει να τα πάρετε χοντρά αλλού, εκεί που τα βγάζουν, όχι στα διόδια.

ΑΡΧ.      Πάντως, οι διαχειριστές, νομιμοποιούνταν να ζητούν διόδια, είχαν συμβάσεις υπογεγραμμένες με τον Δήμο, εντάξει παραδέχομαι ότι δεν ήταν κι οι καλύτερες δυνατές, θα μπορούσαμε να τις βελτιώσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Άλλωστε, στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν και οι πέντε (!) παραχωρησιούχοι (Περιφήτης, Σίνης, Σκίρωνας, Κερκύονας, Προκρούστης) όταν έμαθαν ότι πλησίαζες, είχαν δηλώσει ότι είναι διατεθειμένοι να μειώσουν ελαφρά το αντίτιμο και να εκσυγχρονίσουν λίγο τις μεθόδους τους, αρκεί να σε συλλαμβάναμε. Τώρα πες μου, ποιος θα κατασκευάσει τους δρόμους;

ΘΗΣ.      Όλες οι συμβάσεις τους ήταν έωλες, το ξέρεις καλά άρχοντα. Ας έφτιαχναν πρώτα τους δρόμους και μετά να ζητούσαν διόδια. Αυτοί ζητούσαν ακριβά διόδια για δρόμους που ίσα ίσα χωράνε να περάσουν δυο μουλάρια αντικριστά ή για δρόμους που δεν έχουν κατασκευάσει καν οι ίδιοι.

ΑΡΧ.      Εντάξει, υπάρχουν κάποια προβληματάκια, το ξέρουμε εδώ και κάποια χρόνια, αλλά θα τα λύναμε συν τω χρόνω. Πώς κάνεις έτσι;

ΘΗΣ.     Και τι άλλο έμαθα απ’ τους ληστές. Είναι λέει μέλη συμμοριών, συγγνώμη, κοινοπραξιών, που λυμαίνονται και άλλες περιοχές της Ελλάδας και τα λεφτά που έπαιρναν απ’ το ένα μέρος τα μοιράζονταν μεταξύ τους για να κατασκευάσουν δρόμους και γεφύρια σε άλλα μέρη μακρινά, στην άλλη άκρη της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, ο Σίνης στον Ισθμό, όταν διαμέλιζε τον προηγούμενο διαβάτη από μένα, του τόνισε σε έντονο ύφος ότι αυτά τα παθαίνει επειδή αρνείται να χρηματοδοτήσει το μεγάλο έργο της ζεύξης του Αχέροντα ποταμού. Όταν ο πολίτης του αντέτεινε ότι το μόνο που ήθελε ήταν να πάει στο σπίτι του, ότι ούτε ήξερε πού πέφτει ο Αχέροντας ούτε ενδιαφερόταν να μάθει, πολύ περισσότερο δε να χρηματοδοτήσει τη ζεύξη του, ο ληστής του είπε χαιρέκακα ότι πολύ γρήγορα θα βρισκόταν στην όχθη του παρέα με τον συνεταίρο του τον Χάροντα. Βέβαια, όταν τα έλεγε αυτά ο Σίνης δεν ήξερε ότι πολύ σύντομα θα πήγαινε κι ο ίδιος να τους συναντήσει και τους δύο: πολίτη και συνεταίρο. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να ρωτήσω αν στον Αχέροντα δέχονται e-pass.

ΑΡΧ.      Κι άλλος τζαμπατζής, θεέ μου, να δω πως θα πληρώσει τον οβολό για να διασχίσει τον Αχέροντα. Αν πάψουν κι εκεί να πληρώνουν θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα γιατί πολύ φοβάμαι ότι η τροπολογία μου δεν έχει ισχύ στον άλλο κόσμο. Τέλος πάντων. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες θα διευθετηθούν εν ευθέτω χρόνω. Το έχουμε τονίσει τόσες φορές πια τα τελευταία χρόνια ότι θα επιληφθούμε προσωπικά του θέματος. Γιατί τόση βιασύνη πια;

ΘΗΣ.      Είναι και το άλλο, άρχοντα. Στην Κακιά Σκάλα, ο Σκίρωνας πήγε κι έστησε το λημέρι του ανάμεσα στο χωριό και τα χωράφια. Έτσι οι πολίτες είναι αποκλεισμένοι και δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους. Ένας πολίτης μπροστά μου διαμαρτυρόταν ότι του έπλυνε τα πόδια 20 φορές την τελευταία εβδομάδα κι άλλες τόσες η γυναίκα του και ότι δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση.

ΑΡΧ.      Κι ο φίλτατος Σκίρων τι του απάντησε;

ΘΗΣ.      Ότι η χελώνα πεινούσε…

ΑΡΧ.      Είδες που βιάζεσαι βρε Θησέα! Αν μου το είχες πει νωρίτερα, πριν χμμμ… καταργήσεις τον Σκίρωνα, θα τον είχα συμβουλέψει να αποσυρθεί προσωρινά από τον σταθμό είσπραξης για να ανοίξει ένα μονοπάτι πάνω απ’ το βουνό, ώστε κανείς να μην υποχρεούται πλέον να του πλένει τα πόδια αν δεν το θέλει.

ΘΗΣ.      Μα ξέρεις καλά ότι το βουνό είναι πολύ δύσβατο και επικίνδυνο και η παράκαμψη θα είναι τεράστια.

ΑΡΧ.      Ώχου, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας ντε. Μην είμαστε κι αχάριστοι. Κι οι λήσταρχοι, ε συγγνώμη, οι μεγαλοεργολάβοι πρέπει να ζήσουν. Αυτούς δεν τους σκέφτεσαι καθόλου; Αν δεν εκμεταλλευθούν τους πολίτες πώς θα επιβιώσουν; Όπως ξέρεις, παλαιότερα εκβίαζαν απευθείας τον Δήμο, με την απειλή θρυλούμενων κακών μαντάτων που θα έφερνε ο φτερωτός Ερμής, και ο Δήμος τους έκανε όλα τα χατίρια. Όταν όμως ο Δήμος ξέμεινε από δουλειές κι από λεφτά, τους άφησε να διαλέξουν το λημέρι τους και να απομυζούν ανενόχλητοι, συγγνώμη, να υπηρετούν ήθελα να πω, τους πολίτες. Βέβαια, με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίσαμε τουλάχιστον την κατασκευή των νέων δρόμων, καθώς και την άψογη και πολιτισμένη εξυπηρέτηση των χρηστών των υπαρχόντων δρόμων.

ΘΗΣ.      Για ποια κατασκευή και άψογη εξυπηρέτηση μιλάς;

ΑΡΧ.      Να, απ’ ό,τι ξέρω ο Σκίρων, πριν τον καθαρίσεις δηλαδή, δούλευε πυρετωδώς για τη διάνοιξη των σηράγγων στην Κακιά Σκάλα.

ΘΗΣ.      Α, γι’ αυτό είχε μάλλον εκείνη την οδοντόβουρτσα δίπλα στη λεκάνη για τα ποδόλουτρα. Τον είδα να ξύνει τον βράχο με την οδοντόβουρτσα όσο περίμενε να φανούν οι επόμενοι διαβάτες. Μ’ αυτόν τον ρυθμό θα του έπαιρνε περίπου 3.000 χρόνια να ολοκληρώσει το έργο. Αλλά τι τον νοιάζει; Μήπως βιαζόταν; Είχε όλο τον χρόνο μπροστά του. Ήταν αθάνατος όπως και οι εταιρείες άλλωστε. Αλίμονο στους πολίτες, γενεές δεκατέσσερις να του πλένουν τα πόδια, φαντάζεστε πόσο γυαλιστερά θα γίνονταν μετά από τόσο πλύσιμο; Τιτάνιο έργο πραγματικά, μάλλον θα έπρεπε να πάρει και το όνομά του στο τέλος. Ή μήπως το πήρε ήδη;

ΑΡΧ.      Κι ο Προκρούστης απ’ ό,τι μαθαίνω ολοκλήρωσε τον πρώτο υπερσύγχρονο ΣΕΑ κλπ. (Σταθμό Εξυπηρέτησης Αρμάτων Και Λοιπών Περαστικών) στην έξοδο της Αθήνας, που εκτός των άλλων περιλαμβάνει δίκλινες σουίτες για όλους τους διαβάτες και ΣΠΑ που προσφέρει ειδική περιποίηση άνω και κάτω άκρων, μανικιούρ, πεντικιούρ και τα σχετικά.

ΘΗΣ.      Μανικιούρ!!!!  Πεντικιούρ!!!!  Ξέχασες την προσθετική… ύψους. Έχετε φτάσει τον ευφημισμό σε δυσθεώρητα ύψη. Ο άνθρωπος εξαρθρώνει και κόβει χέρια και πόδια, και αυτό το λέτε περιποίηση άνω και κάτω άκρων;

ΑΡΧ.      Κοίταξε Θησέα, ο Προκρούστης είναι ένας νέος και πολλά υποσχόμενος επιχειρηματίας, ο οποίος προχώρησε σε μια πολύ σοβαρή επένδυση, που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της περιοχής και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Γνωρίζω ότι δεν διαθέτει ακόμη την απαιτούμενη εμπειρία και έτσι είναι λογικό να παρουσιάζονται κάποιες παραλείψεις και παράπλευρες απώλειες, οι οποίες ελπίζουμε ότι θα διορθωθούν με τον καιρό. Πάντως θέλω να τονίσω σε όλους τους τόνους ότι επιθυμούμε να προσελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις σαν του Προκρούστη στον Δήμο μας και ότι θα αντιμετωπίσουμε σθεναρά όσους στέκονται εμπόδιο σε ανάλογες προσπάθειες, σαν και λόγου σου, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, νομικά, κατασταλτικά, κλπ. γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε πατριώτες και θα υπερασπιστούμε μέχρις εσχάτων το δημόσιο συμφέρον και τα συμφέροντα του απλού πολίτη και του κυρίαρχου λαού.

ΘΗΣ.     !!!!!!!

Κάπως έτσι αγαπητοί μου θα μπορούσε να έχει διαμειφθεί ο διάλογος ανάμεσα στον ληστοκτόνο (ή δεν πληρώνω, δεν πληρώνω) Θησέα και τον άρχοντα υποδομών και μεταφορών που ΕΡΡΕΠΕ προς τον κυνισμό. Κάποια υπόκωφα ΜΑΓΚΡΗΤΑ ή κάποια ψελλίσματα που ακούστηκαν στην ακρόαση από άλλες παρατάξεις υπέρ της «τάξης» και της «νομιμοφροσύνης» ή περί του κινδύνου απώλειας της φερεγγυότητας των ληστών και συμμοριτών, απέναντι στους Πέρσες δανειστές, είναι ανάξια ακόμη και αναφοράς.

Ηθικό Δίδαγμα

Αγαπητοί μου, ήρθε η ώρα να πετάξουμε τον βράχο που μας φόρτωσαν στην πλάτη, να φορέσουμε τα σανδάλια μας, να σηκώσουμε το πατρογονικό σπαθί και να πάμε να καθαρίσουμε τους δρόμους από τους σύγχρονους ληστές. Θα σας πουν ότι το άνοιγμα των δρόμων είναι δράση αποσπασματική και σπασμωδική και ότι δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στην ανομία και εντέλει στην αναρχία. Πέστε τους ότι κι ο Θησέας απ’ τους δρόμους ξεκίνησε, πήρε την εξουσία και αναμόρφωσε την πόλη του. Στην ουσία επανίδρυσε την Αθήνα. Μην υποτιμάτε τους δρόμους. Γιατί, όπως λέει κι ο ποιητής: ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία…

Επιμύθιο

Όνειρα; Μπορεί, αλλά εγώ προσωπικά κάθε φορά που ακούω τον κ. Ρέππα και τον κ. Πάγκαλο να με δουλεύουν κανονικότατα και να με βρίζουν κι από πάνω, νιώθω ότι κάτι πρέπει να κάνω, κάπως πρέπει να αντιδράσω. Κι αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό βήμα. Ας συντονίσουμε όλοι μαζί τα βήματά μας, να τραντάξουμε τη γη και να τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους.

Γιούριααααααααα!!!!!

Δικός σας,

Αργοναύτης
http://argonaftis.blogspot.com/