Σκοτώθηκαν τη μέρα της μεγάλης χαράς!

Η Μάνθα Ζιώγου μητέρα της Στέμης, ανοίγει την καρδιά της και μιλά για όλα όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν το μοιραίο εκείνο βράδυ που χάθηκε το ζευγάρι

Τέτοιο τέλος φωτιά! Δεν εξηγείται με τη λογική, δεν προλαβαίνει το μυαλό. Ο Ανδρέας και η Στέμη σκοτώθηκαν με τη μηχανή πριν δύο χρόνια και δυό μήνες ακριβώς, κι έμεινε τ΄ όνειρο μισό. 


Ο νεαρός γιατρός και η νοσηλεύτρια που έκανε την πρακτική της στο νοσοκομείο, η ζωή και ο έρωτας μαζί, που παραχώρησαν τη θέση τους στο θάνατο χωρίς να δώσουν μάχη, πάνω στη μεγάλη χαρά τη μέρα που η σχέση τους επισημοποιείτο, συντάραξαν τη Ρόδο, έκαναν μάτια αγνώστων να δακρύσουν.

Για τη Μάνθα Ζιώγου, ήταν το μοναχοπαίδι κι η μοναχοκόρη της, κι αντί να σκληρύνει την καρδιά της την άνοιξε, κι έβαλε κι άλλους μέσα και κάνει πράγματα που θα έκανε η Στέμη και πατά στα βήματα που πατούσε εκείνη. Δεν υπάρχουν λόγια, μόνο θαυμασμός για την αξιοπρέπεια και τη στάση ζωής.  

Νομίζετε πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει; Πως η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη;
Για κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν έχουμε μια συμμετοχή, κάνοντας ίσως λαθεμένες επιλογές. Είναι μια αλυσίδα τα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας στην οποία προστίθενται οι κρίκοι άλλοτε από εμάς, κι άλλοτε από ένα αόρατο σχέδιο. Με την περίπτωση του παιδιού μου συνέβησαν απίστευτα πράγματα. Η Στέμη δεν ήταν να κάνει την πρακτική της ως νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο της Ρόδου. Εγώ την πίεσα να έρθει να την κάνει εδώ. Στο νοσοκομείο της Ρόδου, είναι επιβεβαιωμένο πια ότι καμία άλλη νοσηλεύτρια δεν έχει κάνει πρακτική στο τμήμα της Μαιευτικής. Δεν κάνουν πρακτική εκεί νοσηλεύτριες, αλλά μόνον οι μαίες. Την επέλεξε ως ένα χαρούμενο τμήμα που φέρνει τη ζωή, κι εκεί γνώρισε τον Ανδρέα, ειδικευόμενο μαιευτήρα, από την πρώτη μέρα που πήγε. Όλα πήγαιναν προς τα κει. Μερικές φορές πιστεύω πως ήταν τόσο καρμική η συνάντησή τους, κι αυτή η σχέση. Πρόλαβαν και ήταν μαζί οκτώ μήνες.
περισσότερα εδώ